Εορταστικό αλλά και νηστήσιμο γλύκισμα όλης της Κρήτης
καταναλώνεται παραδοσιακά τη Πρωτοχρονιά, βρίσκεται όμως όλο
το χρόνο σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις με πρώτη θέση στους
γάμους και τις βαφτίσεις.
Τα ξεροτήγανα φτιάχνονται με μια απλή ζύμη για φύλλο, όμοια με
τη ζύμη που φτιάχνομε τα τυροπιτάκια και τα χορτοπιτάκια.
Είναι ένα γλυκό με απλά υλικά αλλά περίτεχνο τρόπο κατασκευής.
Είναι γλύκισμα από μια εποχή που σχεδόν όλα τα υλικά ήταν απο τη
παραγωγή της οικογένειας - λάδι, αλεύρι, αλάτι, μέλι, ρακί, καρύδια,
αμύγδαλα, κλπ - όταν οι άνθρωποι αξιολογούσαν περισσότερο τη
δαπάνη των υλικών ενός φαγητού ή γλυκού και λιγότερο τον κόπο
και την τέχνη τους.
Παραδοσιακά το φύλλο ανοίγεται πάνω στο μεγάλο τραπέζι - της
κουζίνας- χρησιμοποιώντας το "ξυλίκι" και πολύ αλεύρι.
Αφού το φύλλο γίνει αρκετά λεπτό, κόβεται σε στενές λωρίδες οι
οποίες πέφτουν σε βαθύ τηγάνι με καυτό λάδι.
Το τηγάνισμα διαρκεί ελάχιστα και το ξεροτήγανο βγαίνει απ το
τηγάνι και αφήνεται να στραγγίξει το περίσσιο λάδι που έχει πάρει στο τηγάνισμα.
Οταν το τηγάνισμα όλων έχει ολοκληρωθεί αρχίζει το "μελίτωμα",
η διαδικασία που βουτάμε άλλη μια φορά ένα ένα ξεροτήγανο στο
σιρόπι που έχωμε φτιάξει με βάση το μέλι.
Το ξεροτήγανο "μελιτωμένο" αποτίθεται στή πιατέλα και
καρυκεύεται με κανελογαρύφαλα τριμμένα και καβουρντισμένο
σουσάμι.
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
1) Τι είναι το Απάκι το Κρητικό
Δημοσίευση σχολίου