Οψιγιάς στην Κρήτη λέγεται το χέρσο χωράφι όπου αποξηραίνεται η σταφίδα.
Τέτοιον καιρό κάθε χρόνο πηγαίναμε στ' αμπέλια να κόψουμε τη σουλτανίνα και να την κάνουμε σταφίδα.
Κι ήταν μια πραγματική μάχη, όπως έλεγαν οι παλιοί, "Θέρος, τρύγος, πόλεμος"! Κι όλη μέρα ο κάμπος είχε πολύ ζωή.
Άνδρες γυναίκες παιδιά, όλοι μαζί στ' αμπέλι να κόψουν τα σταφύλια κι ύστερα στους οψιγιάδες να τ' απλώσουν να ξεραθούν και να γίνουν σταφίδα!
Οσοι ήτανε μεγάλοι αμπελοκαλλιεργητές,κάμανε περιουσίες ολάκερες!
ΧΡΥΣΑΦΙ.... τη λέγανε τη σουλτανίνα και δεν είχανε άδικο.
Έπειτα, ανοίξανε οι αγορές, πέσανε οι τιμές ήρθανε κι οι ευρωπαϊκές επιδοτήσεις για το ξεπάτωμα του αμπελιού και εξαφανιστήκανε οι οψιγιάδες.
Δημοσίευση σχολίου