Η περίπτωση της 28χρονης Χ. Αρκουμάνη είναι χαρακτηριστική.
Είχε έρθει από τα Σαρδίνια -ένα μικρό χωριό έξω από την Αμφιλοχία- για να φοιτήσει στη Γεωπονική Σχολή Αθηνών. Σπουδάζοντας και παράλληλα χτίζοντας ένα σταθερό επαγγελματικό περιβάλλον στην πόλη, συνειδητοποίησε ότι η ζωή στην Αθήνα δεν της ταίριαζε καθόλου.
Επιστρέφοντας κάθε βράδυ στο σπίτι της ένιωθε πιεσμένη, απογοητευμένη - αισθανόταν ότι δεν ήταν αυτή η ζωή που είχε ονειρευτεί, μακριά από τη φύση, σε μια πολύβοη πυκνοκατοικημένη πόλη με εξαντλητικούς ρυθμούς. Τα lockdowns επιδείνωσαν πολύ τα πράγματα, ρίχνοντας λάδι στη φωτιά και κάνοντας την απλή δυσαρέσκεια ολόκληρη πυρκαγιά.
Έτσι, η Χάρις αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια της και να επιστρέψει πίσω στο χωριό της, ξεκινώντας από το μηδέν.
Πολύ γρήγορα, αξιοποιώντας τις παραδοσιακές συνταγές της μητέρας της, έφτιαξε το δικό της εργαστήριο παραγωγής μαρμελάδων και γλυκών του κουταλιού, χρησιμοποιώντας αγνούς καρπούς από τη γη της οικογένειάς της, από τα μποστάνια, τ' αμπέλια, τους πορτοκαλεώνες του εύφορου χωριού της έξω από την Αμφιλοχία.
Δημοσίευση σχολίου