Σήμερα ο άνθρωπος γυρνά συνέχεια γύρω απ’ το συμφέρον του. Ποιο συμφέρον του όμως; Ενδιαφέρεται για το υλικό του συμφέρον, αδιαφορώντας για το ουσιαστικό, εκείνο της ψυχής του. Αναλώνεται στα επίγεια, ξεχνώντας τα αιώνια.
Καταναλώνει το χρόνο του να αποκτήσει ύλη, ξεχνώντας την άυλη μορφή του. Στερείται νοήματος και αιώνιας προοπτικής, εγκλωβίζοντας τον εαυτό του στην πρόσκαιρη ζωή.
Ξέχασες συνάνθρωπε από που έρχεσαι, για ποιο λόγο ζεις και που πηγαίνεις. Σύγχυση στο μυαλό σου. Κλείσιμο στην καρδιά σου. Η ανησυχία που βασανίζει πολύ κόσμο, δίνει τη θέση της στην απελπισία. Έρμαιο κατάντησε ο άνθρωπος της ύλης, του εφήμερου, της εικόνας, της κοσμικότητας. Μαριονέτα ενός συστήματος που δεν τολμά να κόψει το σχοινί του, γιατί δεν τολμά να έρθει σε επαφή με τη δύναμη του.
Γεννάμε παιδιά κατά σάρκα, αλλά όχι κατά πνεύμα. Τους δίνουμε συνέχεια ύλη που τα εγκλωβίζει, μα όχι πνεύμα που τα ελευθερώνει. Τα παιδιά μας οδηγούνται σε έναν πανομοιότυπο και επιδερμικό τρόπο σκέψης και συμπεριφορών.
Κοινότυπες και νέες στερεοτυπικές αντιλήψεις μιας νέας εποχής που έχει κάνει παντιέρα της τη ρηχή και επιφανειακή σκέψη. Τα παιδιά μας και εμείς οι ίδιοι, πρωτίστως εμείς, γιατί από εμάς μαθαίνουν, παπαγαλίζουμε και πιπιλάμε διαρκώς καραμέλες που δε λιώνουν σαν ξύλινες.
Ζούμε στην εποχή της πληροφορίας αλλά όχι της γνώσης. Επικοινωνούμε μέσα από ένα συνεχόμενο μπλα, μπλα, μπλα, χωρίς βιωματικά να υποστηρίζουμε σχεδόν τίποτα από όσα λέμε.
Για όλα έχουμε μία γνώμη, πόσοι όμως έχουν βαθύ, μεστό, σοφό λόγο και ακόμα περισσότερο σαρκωμένο βίωμα; Γνώμες κούφιες, παράλογες απόψεις και χαοτικός παπαγαλισμός σε μια εποχή που τρέμει την αυθεντικότητα, την γνησιότητα και την αλήθεια, όπως ο διάολος το λιβάνι. Κάθε άνθρωπος και μια γνώμη.
Μικρές αγέλες έγιναν οι άνθρωποι ψάχνοντας τους ομοϊδεάτες τους να συσπειρωθούν, να νιώσουν λίγη ασφάλεια σε αυτό που χωρίς συνείδηση πίστεψαν. Μόνο που στις αγέλες πολλές φορές κυριαρχεί και το αλληλοποδοπάτημα.
Σε ένα αγαπημένο παλιό σήριαλ, υπήρξε η εξής ατάκα: “Τώρα εσύ διάολε, ήρθες να τα βάλεις με το Θεό;”, “Αφού τέτοιο είναι το θράσος σου, σκέψου τότε ανάμεσα στους δύο, ποιος είναι Αυτός που θα κερδίσει…” Η σωτηρία της ψυχής είναι εντελώς μοναχικό ταξίδι, είναι πολύ μεγάλο πράγμα.
ΠΗΓΗ:enallaktikidrasi
Δημοσίευση σχολίου