Ομορφιά αλλόκοτη, απόκοσμη, σχεδόν τρομακτική. Βράχια ατελείωτα και ουρανός. Ορεινή έρημο το λένε. Και βρίσκεται στα Χανιά.
Η Ορεινή Έρημος είναι ίσως το ομορφότερο και το πιο μυστηριώδες τοπίο που μπορεί να συναντήσει κανείς στην Ελλάδα και μοναδικό σε ολόκληρο το Βόρειο Ημισφαίριο. Η Ορεινή Έρημος είναι η περιοχή πάνω από τα 2000m υψόμετρο στην καρδιά των Λευκών Ορέων όπου δημιουργείται ένα σεληνιακό υψίπεδο με δεκάδες κορυφές που μοιάζουν με κώνους, τους λεγόμενους Σωρούς. Η ψηλότερη κορφή των Λευκών Ορέων είναι οι Πάχνες (2453m).
Οι σωροί έχουν σχεδόν όλες κλίση 30 μοιρών και φαίνονται εντελώς γυμνές από βλάστηση, γεγονός που δίνει το όνομα έρημος στην περιοχή. Ωστόσο υπάρχουν πολλά είδη φυτών που έχουν προσαρμοστεί σε αυτό το αλλόκοτο περιβάλλον. Στη βάση των σωρών σχηματίζονται δολίνες σε μορφή ανεστραμμένου κώνου.
Οι φαινομενικά γυμνές κωνικές βουνοκορφές στο υψηλότερο νότιο μισό των Λευκών Ορέων είναι γεμάτες από φυτά που έχουν προσαρμοστεί στο άγριο περιβάλλον. Η μισή σχεδόν από τη χλωρίδα της Ορεινής Ερήμου δεν συναντάται πουθενά αλλού.
Λίγο χαμηλότερα, σε υψόμετρα που ξεπερνούν τα 1.400 μέτρα, το μυστηριακό ταξίδι συνεχίζεται στις Μαδάρες, τα θερινά βοσκοτόπια των Σφακιανών. Κι εδώ κυριαρχεί η φαινομενική γύμνια. Γι΄ αυτό, άλλωστε ονομάστηκαν έτσι, από το αρχαιοελληνικό μαδαρός που σημαίνει γυμνός.
Αυτή η φαινομενικά άγονη περιοχή φιλοξενεί πλήθος ενδημικών φυτών, τα μισά από τα οποία είναι στενά ενδημικά. Οι βοτανολόγοι πιστεύουν ότι ένα παρόμοιο τοπίο, αν όχι το ίδιο, υπήρχε κατά το μεγαλύτερο τουλάχιστον τμήμα της Πλειστοκαίνου. Οι επιστήμονες την ονόμασαν Ορεινή Έρημο και τη λάτρεψαν.
Μονοπάτια για ανάβαση στην κορφή δεν υπάρχουν και θα πρέπει να είναι κάποιος καλός γνώστης του βουνού και αρκετά έμπειρος για να επιχειρήσει πεζοπορία ή και ανάβαση σε κάποια κορυφή καθότι το έδαφος έχει άπειρες ρωγμές και βάραθρα έτοιμα να καταπιούν για πάντα στα έγκατα της γης τον απρόσεκτο. Είναι και πολύ εύκολος ο εγκλωβισμός σε αδιέξοδα σημεία τα οποία οδηγούν σε τάφκους (βάραθρα στο ντόπιο γλωσσικό ιδίωμα).
Η ανάβαση στις κορφές των Σωρών είναι αρκετά επίπονη και η πάντα μεγάλη και ανηφορική κλίση σε συνδυασμό με το χαλίκι και την έλλειψη σταθερού εδάφους την κάνουν ακόμα πιο δύσκολη.
Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά την ανάβαση της ομάδας του Χριστόφορου Χειλαδάκη και του Γιάννη Καρκάνη βρέθηκε μεταλλική αιχμή από μεσαιωνικό κυνηγετικό βέλος ανάμεσα στα χαλίκια. Η ανακάλυψη αυτή είναι πολύ σημαντική γιατί αποδεικνύει περίτρανα ότι οι Σφακιανοί κυνηγοί κυνηγούσαν σε πολύ μεγάλα υψόμετρα και πολύ πιο ψηλά από το όριο του δάσους στο ψηλότερο τμήμα της αλπικής ζώνης ενώ πιστευότανε ότι ποτέ δεν έφταναν τόσο ψηλά.
Ο ευκολότερος και ενδεδειγμένος τρόπος πρόσβασης στην Ορεινή Έρημο είναι ακολουθώντας το δρόμο της Μαδάρας, όπως αλλιώς λέγονται τα Λευκά Όρη, που ξεκινάει από την Ανώπολη Σφακίων και φτάνει στην καρδιά της ερήμου.
Τον ίδιο δρόμο χρησιμοποιούν οι Μαδαρίτες βοσκοί σήμερα για να φτάσουν στα μιτάτα τους, τα «πρωτόγονα» πέτρινα τυροκομεία δίπλα στις μάντρες που αρμέγουν τα κοπάδια τους το καλοκαίρι και παράγουν τη μοναδική γραβιέρα. Το τυρί ωριμάζει σε σχισμές ή σπηλιές. Όταν συγκεντρωθούν αρκετές ποσότητες τυριού και δεν υπάρχει δρόμος για την επιστροφή, το τυρί μεταφέρεται με μουλάρια στην Ανώπολη.
Το χειμώνα τη Ορεινή Έρημος καλύπτεται από αρκετά μέτρα χιόνι το οποίο διατηρεί σε πολλά σημεία του μέχρι τα μέσα του καλοκαιριού.
ΠΗΓΗ
Δημοσίευση σχολίου